Oburzenie lub reakcja

Jerzy Targalski, Gazeta Polska, 07.10.2020.

Oburzenie lub reakcja

List napisany przez 50 ambasadorów wywołał wielkie oburzenie, nie wywołał jednak żadnej reakcji, a jedynie wyjaśnienie, że ponownie nas obrazili. Skarżący tłumaczą działania ambasadorów brakiem wiedzy. Według nich fakt, że podobne pisma nie są kierowane do rządu Viktora Orbána, może oznaczać, że, powiedzmy, Arabia Saudyjska ma odpowiednią wiedzę o Węgrzech. Dlaczego ambasadorowie wysłali do polskiego rządu tak niegrzeczny list? Są dwie odpowiedzi. Po pierwsze dlatego, że mogli. Gdyby postąpili podobnie wobec Węgier, szczęki by im opadły po odpowiedzi Orbána. W przypadku Polski czują się bezkarni, bo wiedzą, że ich bezczelność sprowokuje jedynie wymówki i skargi ze strony miękkich. Mogą z nami zrobić wszystko. Drugim powodem jest znaczenie Polski, jakie zyskałaby, gdyby stała się ośrodkiem oporu wobec nowego totalitaryzmu. Ataki na Polskę wynikają z obawy, że wydarzenia rozwiną się w tym kierunku i aby temu wszystkiemu zapobiec. Strach ten jest zupełnie bezpodstawny, gdyż w obecnej sytuacji w Polsce nie ma woli stawiania oporu, nie mówiąc już o braku ambicji przywódczych. Nie należy jednak mylić zamiaru działania ze stwierdzeniami, które nie kończą się żadną decyzją. Niedawna wypowiedź Katariny Barley, wiceprzewodniczącej Parlamentu Europejskiego i byłej minister sprawiedliwości Niemiec, na temat „głodu finansowego” Polski otwarcie wskazuje, że Republika Federalna prowadzi przeciwko naszemu krajowi wojnę wyprzedzającą, mającą na celu zniszczenie naszej polityki tożsamości i przekształcenia Polski w podległy, prowincjonalny protektorat, zanim w ogóle spróbujemy urzeczywistnić nasze ambicje. Dlatego jeśli nie odpowiemy na ataki i nie wygramy tej wojny z Niemcami, nie będziemy w stanie przeprowadzić w Polsce żadnych reform. A chory człowiek Europy zostaje oddany pod opiekę innych.