Inkulturacja w świecie pochrześcijańskim

Tomasza Terlikowskiego

Inkulturacja w świecie pochrześcijańskim

Sekularyzacja stała się faktem. A pandemia i towarzyszące jej obostrzenia przyspieszyły ten proces o „co najmniej dziesięć lat”. Kardynał Jean-Claude Hollerich, przewodniczący Komisji Konferencji Biskupów Unii Europejskiej (COMECE), wyraził tę opinię w wywiadzie dla dziennika „L'Osservatore Romano”.

Z tą tezą trudno byłoby polemizować, bo to samo można zaobserwować w Polsce. W najlepszym wypadku daje do myślenia opinia, że ​​sam kardynał specjalnie nie martwi się przyspieszeniem procesów, bo i tak by to nastąpiło, a o malejącej liczbie wiernych stwierdził, że ci, którzy odeszli, to „tylko katolicy kulturowi”. . Trudno oczywiście nie zgodzić się z istotą tego stwierdzenia. Osoba, która spotkała w swoim życiu Boga i – pomimo swoich potknięć – stara się być przy Nim, nie opuści Kościoła, ale to zjawisko wciąż mnie niepokoi. Dlaczego? Bo kulturowi katolicy także mogli czerpać z mądrości Kościoła, a droga do spotkania z Jezusem była dla nich łatwiejsza niż dla kulturowych agnostyków. Niezależnie od tego, jak oceniamy to zjawisko, nie możemy uniknąć pytania, co z tym wszystkim zrobić. Jaką chrześcijańską odpowiedź moglibyśmy na to dać? Żyjemy w czasach pochrześcijańskich, w czasach, które nie tylko wymagają wytrwałej ewangelizacji, ale także ciągłego poszukiwania nowych form ewangelizacji, aby w nowy sposób podejść do ludzi, których język i sposób myślenia bardzo różnią się od języka używanego przez kościół. Obecnie naszym największym wyzwaniem jest inkulturacja, która nie jest łatwa, gdyż antropologia i metafizyka świata ponowoczesnego i chrześcijaństwa bardzo się od siebie różnią. Umacnianie tych, którzy są przekonani o swojej wierze, ugruntowywanie przesłania, że ​​nie powinniśmy niczego tracić, na dłuższą metę nie będzie skuteczne, a jeśli uwierzymy, że jako chrześcijanie mamy coś naprawdę ważnego do przekazania światu, jeśli uwierzymy, że Jezus jest lekarstwem na wszystkie bolączki ludzkości, zatem musimy znaleźć nowe sposoby dotarcia do ludzi.