Imperialne podatki i ideologia

Jerzy Targalski, Gazeta Polska, 25.11.2020.

Imperialne podatki i ideologia

Każde imperium potrzebuje spójnej ideologii, która – jeśli chce przetrwać – musi zostać narzucona wszystkim swoim poddanym. Rolę tę będzie pełnić strategia Komisji Europejskiej na rzecz równości płci na lata 2020-2025. Odrzucenie go oznaczałoby walkę z samym imperium, a ukrywanie tego oznaczałoby jedynie oszukanie narodu. Imperium żywi się bogactwem peryferii. Ponieważ do zbudowania centralnej biurokracji potrzebne są środki. Choć w Unii niemiecko-europejskiej oficjalnie nie można pobrać podatku cesarskiego, można stosować podstępy. Wszyscy wpłacają do budżetu centralnego i spłacają swoje długi, ale nie dostają wpłat ani środków naprawczych z budżetu, bo Niemcy uznają, że np. polska prowincja nie przestrzega „wartości europejskich”, bo nie stosuje eutanazji lub utrzymuje kopalnie, albo po prostu nie buduje kopalń. Zakres wyjaśnień jest nieograniczony. Dla pozoru rozstrzygnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, znany ze swojej niezależności od Berlina. Dzięki temu mechanizm doju na obrzeżach Centrum staje się doskonale zorganizowany. Nie groziliśmy wetem w korzystniejszej dla nas sytuacji, mimo że kierunek polityki niemieckiej był jasny. A teraz pojawiło się tymczasowe niebezpieczeństwo normalizacji amerykańsko-niemieckiej, czyli wycofania wsparcia USA w konflikcie z Brukselą. Musimy przetrwać ten okres, aż sytuacja się zmieni, ale kolejnych kapitulacji nie przeżyjemy. Po wystąpieniu byłej premier Beaty Szydło w Parlamencie Europejskim z nieznanych nam powodów nastąpiła zmiana – teraz za wszelką cenę chcą dojść do kompromisu z Niemcami, nie bacząc na to, że będzie to oznaczać bezwarunkową kapitulację. Niemcy zrozumieli, że mogą nas kupić za kilka szklanych paciorków. Nad Wisłą też mają swoich Papuasów.